ﺑِﻪ ﻭُﺳﻌﺖِ ﻫَﻤﻪ ﯼ " ﺑﯽ ﺗَﻔﺎﻭﺗﯽ ﻫﺎﻡ "

ﻳِﻪ ﻧَﻔﺮ ﻫَﺴﺖ ﮐﻪ ﻗَﺪﺭِ ﺩُﻧﻴﺎ ﺑَﺮﺍﻡ " ﻣُﺘﻔﺎﻭﺗﻪ....

دﻟـــــﻢ ﮔﺮﻓﺘـــــــــــــــﻪ
ﻣﺜـﻞ ﻫـــﻮای ِ اﺑــﺮی ِ ﺷﻬــﺮی ﺧﺎﻣـــﻮش
دﻟــــﻢ ﺗﻨـﮓ اﺳـﺖ
ﻣﺜـﻞ آﺳﻤـــــــــــــﺎن ِ ﺑــــــﯽ ﺳﺘــﺎره ی ِ ﺷـﺐ ی  زﻣﺴﺘــــــﺎﻧـﯽ ...
ﺣــﺎل ِ دﻟـــــــــــﻢ ﺧـــﻮب ﻧﯿﺴــﺖ
ای آرام ﺟــﺎن ِ ﻟﺤﻈـﻪ ﻟﺤﻈــﻪ ﻫﺎی ِ ﺗﻨﻬــــﺎﯾﯽ
ﺑﯿـﺎ ﺗﺎ ﮐﻤـﯽ ﺑـﺎ ﺗـــﻮ ﺻﺤﺒـﺖ ﮐﻨـﻢ
اﯾـﻦ روزﻫـــﺎ ...
ﺧﺴﺘـــﻪ و ﺑـﯽ ﺣﻮﺻﻠــــــــﻪ ام
دﺳﺘـــﻢ دل ﺑﻪ دل ِ ﻧﻮﺷﺘـــﻦ ﻧﻤﯽ دﻫـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــﺪ
درﮔﯿـــــــــﺮم ...

بقیه متن ادامه مطلب.......

زندگی رو واسه چی ساختن

بهر غصه خوردن ساختن

گر چه عادت شده خون دل خوردن

ولی نیس تهش برای ما غم نخوردن

البته واسه ما

چون به قول معروف میگه:

به ما که رسید دنیا دهن باز کرد

عشق یعنی یکی بودن.......

یعنی قلبی ایینه قلب دیگری.......

نبودی بودم و با نبودت ساختم
هستی و نیستی و من با خود ساختم
رفتی و موندم و من به دل باختم
خود بودی و با تو بودم و با نبودت ساختم
مهربون هم زبون دل و جان
اگه با من باشی
باهات هستم
اگه با من نباشی
دلم باهاته
دوسم نداری ...؟!
من دارم
شریک نمی شی ...؟!
من تو خیالم زندگیمو شریکتم
هه! نمیتونم اگه خودتم بخوایی فراموشت کنم
لیاقت ندارم ...؟!
ولی تو لایقی
وقتی تو نباشی گلم
دیگه کسی نیس دلدار من باشه
معشوق من باشه

ببخشید دو بیت اول مطلب رو از خودم سرودم ببخشی اگه مشکل دستوری داره نظر یادت نره دوست عزیز

چه شب هایی با نبودنت غمگین بود

فصل بهارم مثل پاییز بود

کجایی؟! که بی تو تنهای تنهام

کجایی؟! لیلی من که بی تو فرهادم

راستشو بگم!؟

شونه هام خم شده شــــب و روزم جهنم گشته

ابر بهارم برای من دیگـر نمی باره و خشک گشته

اصلا میدونی......

مجنـــــــ ـــون شدم؟!

میدونم نمیدونی؟!

ببین گریونــــــــ ــ ـــم بی تو

ببین حیرونم بی تو

کجایی؟! نور شب های تـــــ ـــــارم

کجایی؟! روح بخش جانم

کجایی؟! شمع من که پروانه شدم

کجایی؟! از پیله خود بیرون اومدم

میخواهم میخواهم بسوزم در بَر تو در نور تو ای بهترینم

پروانه گشتــ ـــــــ ـــــــ ــه ام

سلامـــــــــ

میخواهم اعترافی کنم, اعتراف ب اسیر بودن, اسیر زندان چشمانت

که دیگر گریزی برایم نیس

هرچند خودم نیز ب این اسارت خو گرفته امــــــــ و 

آزادی و دنیای بدون تو را نمی خواهمـــــــــ

این اسارت را دوست دارمــــــــ

میخواهم در این زندان که بسیار زیبا تر از آزادی ست

عمر خود را پایان برسانمـــــــــــــ

دردیست بلند کشیده ازعمق
فرو رفته تا اوج....
نگاه تو کوتاه !
و بال من خسته پای من شکسته...
راستی به کدامین مرهم به تو دل بسته ام
من که سالهاست در کفن بی احساسی توپیچیده ام
بند های عمر رفته ام را..

هم اکنون می خواهمت
همچون رگی که خون لازم است
یا قلبی که
یک شوک کوچک می خواهد
تا شاید زنده بماند ...

می آیی؟!